Даваа гараг: Ачаалал их, ажил ч их, гэсэн ч бүлгэмийнхээ хүмүүс рүүгээ шинэ долоо хоногийн мэнд хүргээд "өөрийгөө хайрлах нөхөрсөг сануулга" бичих гэж ухаан бодол минь тогтож өгөхгүй байсаар оройны хоол болов... Бусдад сайхан бүхнийг хэлмээр байв ч үг гарахгүй бол яах вэ? Сайхан бүхнийг хүсмээр байв ч бодол тогтохгүй бол яах вэ?
Хариулт нь: Яах ч үгүй... Зүгээр л хормыг мэдрэх. Бусдад юу ч юм өгөх гээд байгаа дулаан мэдрэмж миний дотор оршиж байгаад л баярлав... Тиймээс өнөөдрийн сануулга: тогтохгүй байгаа бодлыг анзаарч харах, шийдэл олдохгүй байсан ч ард нь нуугдаж байгаа сэтгэлийг л олж таних хамгийн гоё. Заза ингээд дуусгая.. Ядарсан тархи минь юу ч гэж буруу зөрүү бичсэн байж болох...